hislerin bir nedeni olmalı. İç içe geçen cümlelerin. Kendi alanında mahsur kalmış yalnızlığın. Herkesin yaşabildiği basit, sade, kendi içinde tutarlı hayatın bir parçasının bana verilmemesinin bir nedeni. Bu kadar insan içinde yalnız olmaktan o kadar sıkıldım ki. Bu kadar çok konuşup, hiçbir şey konuşmamaktan… Okuduğum her satırın hayatımı ne kadar berbat ettiğini görmekten, hiç okumamayı dilemekten, aptallığın küresel saadetinden o kadar sıkıldım ki.Bu belirsizlik beni öldüremiyor bile.Bunu bile yapamayan, acımı yaşamama izin vermeyen, yaşamanın kendi dengesine beni inandırmaya çalışan bu belirsizlik, beni öldüremiyor bile.Umarım bunu bir gün yapabilirim.Hayatı anlamlı kılmanın öğretilenin dışında bir yolu da olmalı. Değil mi?
