her şey ne kadar boş. insanlar ve başta ben ne kadar anlamsızlaştık. yapmacık güümsemelerden çok sıkıldım. nerde kaldı, birbirimizin gözlerinin içine bakıp gülümseyişlerimiz…gözlerimizi kaçırır olduk gülerken, anlaşılmasın diye içindeki sahte tebessüm.böyle geçyor işte, günler, aylar, yıllar… sonra geriye dönüp baktığımda, elimde hiçbir şey olmuyor. bunu farketmek ne kadar acı verici, bir bilseniz…
