Biliyorum bunu hiçbir zaman okuma şansın olmayacak.Yazma sebebim de budur belki…Senin okumayacağını bile bile seni anlatmak.Elimden geldiğince.Daha doğrusu beni anlatmak.Çünkü bir zamanlar sen ‘ben’ değil miydin ? Hiç ben olmadın mı ? Biz hiç olmadık mı ? Bilmiyorum…Ömür boyu da öğrenemeyeceğim.Öğrensem,ne olur,ne değişir acaba? Bana yaşattıklarının daha kötüsünü bir daha yaşayabilir miyim ? Herşeyin bu kadar sonuna gelmişken…Senden sonra hiçbişey istediğim gibi gitmedi.Her ne kadar sen gittiğini sansan da.Gitmedi işte.Tam anlamıyla mutlu olamadım mesela.Gülemedim seninle güldüğüm kadar içten…Kendimi kandırdım hep.Senin bilmediklerini sana anlatmaya çalışmadım ki hiç.Yokmuşsun gibi davranmayı seçtim.Doğru mu yaptım ? Bilmiyorum..Seninle ilgili aklımda kalan tek şey ‘Belirsizlik’… O kadar belirsizdin ki..Seni anlamakta her zaman güçlük çektim.Sahi,hiç gerçekçi olmadın mı bana karşı?Hep başkalarını düşünerek birşeyleri sakladın mı benden? Bana hiç ‘doğru’ söyledin mi ? Yalan söyledin mi diye sormuyorum.Bana söylediğin tek bir doğruyu öğrenmek için neler vermezdim.Artık söylesen de inanmayacağım.Öyle bir hale soktun ki beni.Söylediğin her kelimede bir yalan arar oldum.Gerçekten sen bu musun? Kocaman bir yalancı..Yakıştıramıyorum sana bu kelimeyi hiç.Kim yakıştırır ki zaten…Belirsiz yaşadığımız günleri düşünüyorum da,ne safmışım diyorum.Oysa şimdi aynı saflığı içimde taşımıyor muyum acaba ? Bu saflığı kaybettiysem eğer,kaybettiren sen değil misin? Biliyorum bu soruları sana sormam gerek,ama sorsam alacağım cevap boş bir yalan…Senin için bu kadar kıymetsiz miydim de beni bir köşeye atmak bu kadar kolay oldu..Ben mi sana çok kıymet verdim.Hayır vermedim çünkü ben içimden ne geliyorsa onu yaptım.Yanlış değil doğruyu yaptım.Sen, evet sen hep yanlışı seçtin..Hiçbir zaman kalbini dinlemedin ki.Ailen,arkadaşların hep hep kalbinin bir adım önündeydı.Kalbin deli gibi bağırırken belki,susturdun.Çünkü susturmalıydın sana göre bunun başka seçeneği yoktu değil mi ? Bak bu da söylediğin yalanlardan sadece bir tanesi.Hayatın boyunca mutsuz olacaksın biliyorsun değil mi ? Bu bile umrunda değil.Çünkü sen sadece ‘anı kurtarmaya’ odaklı aptalın birisin.Neden aptalsın biliyor musun ? Şu an ne yaparsan ilerideki yaşamını bir hiç ettiğinin farkında değilsin.Bak, 5 dakika önce bu yazıyı yazıyordum,hala yazıyorum,peki 5 dakika sonra ne yapıyor olacağım ? Belli değil..Sen hayatın güzelliğinin farkında olmadığın için aptalsın.Kuralların,ahlak anlayışın hepsi senin olsun.Benim bunlara ihtiyacım yok,hiç te olmadı.Benim ahlak anlayışım kurallara dayanmıyor çünkü.Bizim hayatımızda hep ‘senin kuralların’ olmadı mı zaten. Bu yüzden kaybetmedik mi biz birbirimizi ? Bunları bile bile hala nasıl yüzüme bakabiliyorsun,nasıl sesimi duymaya cesaret edebiliyorsun.Hayatımı mahvetmişken…Sendeki nasıl bir gurursuzluk bilmiyorum…Senden nefret de etmiyorum.Keşke edebilsem.Nefretin bile bir şerefi vardır çünkü..Seni sevmiyorum,artık sevme imkanım da yok…Sadece hayatımdan çık,git belirsiz insan.Yalanlarını da kurallarını da al ve git.Arama,sorma beni.Çık git ki bende unutayım adının baş harfini bile.Böyle unutmak imkansız biliyorsun değil mi ? Seni unutmamı istemiyorsun. Ama ben unutacağım…Seni hatırlamak bana acı vermiyor artık.Sadece gönlümde bir çizik olarak hep kalacaksın…Ben sana hiç yalan söylemedim demiyorum.Ama söylediğim bir gerçek vardı ki ‘seni seviyorum’ derken ben sana hiç yalan söylemedim…şu an da ‘seni sevmiyorum’ derken söylemediğim gibi…Kalbim senin için çarpmıyor artık.Ama kötü tarafı senden sonra kimse için çarpmıyor.Denedim,denemedim mi sanıyorsun? Kendimi geçici aşklara bırakmayı.Olmadı yapamadım bir türlü.Sense hemen aşık olmuştun oysa ki.Çok aşıktın,ölüyordun aşkından sevdiğinin.Noldu? Bırakıp gitti değil mi seni ? Umarım o da bana söylediklerini söylemiştir sana. ‘Ben seni hiç sevmedim ki’ demiştir.Söylese bile bu seni üzmez biliyorum..Çünkü sende ‘onu hiç sevmedin ki..’