Gün doğuyor, görmüyorsun. Vadilerimde mayınlar çoğalıyor. Gün doğumundan gün batımına… Daralan nadir ufuklarım var erişemeyeceğim kadar güzel. Başım önümde sadece üzülüyorum.Bir ışık oluyor ilkin avuçlarım, sonra yükselen dağlara benziyor ayaklarım. Yosuna benziyor artık saçlarım. Kırılgan bir gün, kırılgan bir sabah… Susarken konuşuyorum, duymuyorsun. Şimdi yaprağım, yeşile dönüyorum. Ağacım yıkılıyor yaprak askıda kalıyor. Dokunamıyorsun.Gün yangını lekeler var topraklarımda, sanırım bu defa ölüyorum. Sınırlarımı kendi içime topluyor, izlerini siliyorum gölgelerin. Fark edilmiyor.Hava hareli bir sızıyı sürüklüyor, eğri ışığın içinden. Farkındayım. Farkındayım her şeyin. Farkında lığım fark edilemeyecek kadar benim.Yarım kalmış bir sıcaklık var oyun bahçemde, kırık, unutulmuş ve terkedilmiş. Yansıyor parkımın kumlarına. Gün batımında çaldığı ışıkla gün doğumunu karşılıyor. Yüzü yarım, bakışları eksik, rengi turuncu. Parkın bir ucunda ben izlerken hiç sormuyor, sadece susuyor. Bir eli kayıp, nerde ne zaman oldu bilmiyor.Karşısına geçip gözlerini bakışlarımla kucaklıyorum. Ağlayamıyor. Bir gözü eksik, yaşlar süzülemiyor yüzü yarım. Güneşe meydan okuyor rengi turuncu.Onu kucağıma alıyorum, üşümüş bedeninde ellerim, sol yanıma yakın tutuyorum, tıkırtısında sözlerim. Bir eliyle sarılıyor bana, küçük ve hafif. Yarım kalmış yüzüyle bakıyor bana eksik ve benim. Yavaş yavaş ilerliyorum eve, acelem yok. Acelem yok yavaş yavaş…Ayakkabıma dolan kumlarla ona oyun bahçesi oluyorum. Rengi turuncu, güneşim kalsın istiyorum. Çünkü o benim.“Şaşkınım” diyemiyorum. Sadece yalnızım. Herkesi anlarım ama tanımam, güçtür. Herkes beni tanıdığını sanır ama anlaşılmam güçtür.Ellerim üzerinde yürüyüp ayaklarımla dokunuyorum gök yüzüne. Yıldız olmak istiyorum. Her şeyim var ve hiçbir şeyim yok. Kimse sormasın, nedeni yok. Ben bu halimle karmaşayım. Kimse bilmesin ben bu halimle kendimeyim.Turuncuyu alıyorum bir elime sarılıyorum tek kolumla, sarılıyor bana, tek koluyla. Valizim diğer halimde. Yürek tıkırtımı takip etmekte. Gidiyoruz, kayıp, özlediğimiz bahara…
yorumlar
çok duyguluydu… yüreğine sağlık zorkedi.
duygusallığına yakışır bir kadın, ÖLMELİSİN…
malesef, yaşıyorum…
susmalısın küçüğüm seni acıtırken, istemiyorum kanamayı…
bütün suskunluklarım sizin olsun, zaten yorgunum…
Ictenlikle yazilmis bir yazi, tebrikler Zorkedi…
Dikişleri kaynadı kesilen mavilerin.Firar etti özlem. Geceler tutuştu.Kim serdi üzerime bu sessizliği?Dolunayın kenarında,Soğuk şehrin yaz şarkılarını düşlemekteyimDüpedüz intihar bu… Nolur dur!Düşme artık dolmayan boşluklarıma…Şimdi halime değil halinize gülün.Bilin ki demin süpürdümTren garında unutulan hüzünleri.Bilin ki demin içtim.Kana kana martılarla şiirleri…Kalemine sağlık Zorkedi…
Geceydi vakit, edepsizdi…Nubuk düşlerim vardıParlatmaya sünger bulamadığım…Moralim, salaş bir can sıkkınlığına esir olmuş.Kelebekler bile özgür kılmış kendini;Kozaların gözyaşlarında…
pelitas ve plakton şiirleriniz için teşekkürler,xnicox umarın beğendiğin kadar iyidir,şeytanşarlatan, konuşmalarımız sessizdi ama olsun,tutan herkesin yüreğine sağlık, teşekkür ederim…