20. yüzyıl’da Japonya ile Rusya arasında cereyan eden savaş yüzünden oldukça zorlu günler geçiren Ruslar, Japonlar’ın savaş stratejileri yüzünden ‘kaybedenler’ tarafında yerini alıyordu.2 Şubat 1905 tarihinde, hala savaşın göbeğinde olan Rusya‘nın St. Petersburg eyaletine; Yahudi bir eczacı ile gündelik işler yapan genç bir kadının ilk çocuğu olarak dünyaya geldi Ayn Rand.’Alissa Zinovievna Rosenbaum‘ adıyla bir Rus vatandaşı olan Ayn Rand, ilkokul yıllarında edebiyat ve sinemaya olan ilgisinin, geleceğini şekillendirmesinde etkili olacağını biliyordu.İki kızkardeşe sahip olan Ayn Rand, ailesinin Tanrı’ya kayıtsızlığından, ‘agnostisizm‘ adı verilen; Tanrı’nın var olup, olmadığının bilinmeyeceğini savunan inançlarından da etkileniyordu.’Gözlemleme’ yeteneğiyle ailesinin içinde bulunduğu maddi zorlukları anlamaya çalışan Rand, durmadan kitap okuyor ve annesiyle düzenli olarak Fransızca dil bilgisi çalışıyordu. Henüz 14 yaşına girmeden Victor Hugo‘yu sevdiği edebiyatçıların arasına ekleyen Rand, erkek kahramını olarak da ‘Cyrus Paltons‘u bellemişti.
Üniversiteyi St. Petersburg‘daki Leningrad Üniversitesi (eski adıyla; Petrograt Üniversitesi)’nde, tarih ve felsefe bölümünde okudu. Sosyalist eylemler ve Rusya’nın içinde bulunduğu durumu eleştiren yazılarla dolu olan günlüğüne, gelecek planlarından da bahseden Rand, İskoç asıllı ‘cesur’ şair Walter Scott; “Üç Silahşörler“, “Monte Cristo Kontu” ve “Siyah Lale” gibi eserlerin sahibi Alexandre Dumas (İngilizce biyografi), Edmond Rostand gibi isimleri okuyor; Dostoyevski‘nin felsefesini eleştirip, Eflatun (Plato) ve Aristo‘nun fikirlerini benimsiyordu. Edebiyata olduğu kadar, sinemaya da yoğun ilgi besleyen Rand, 1924 yılında Devlet Sinema Sanatları Enstitüsü‘nün ‘senaryo yazarlığı’ bölümüne kaydoldu. Bir süre eğitime devam eden Rand, yazdığı senaryo müsveddelerinin Rusların ve sosyalist insanların yaşam felsefesine ters düşeceğini düşündüğü için eğitim programını yarıda bıraktı. Operayla tanışan Rand, sahne görkeminden büyülendi ve oyunculuğa ilgi duymaya başladı. Sahnede olmak isteyen Rand, ‘sessiz sinema’ dersleri aldı.Yıl 1926 olduğunda, Rand 21 yaşındaydı ve hep yaşamayı arzuladığı tek yer olan Amerika’ya ilk adımını attı. Chicago‘ya giden Rand‘ın yolu Hollywood‘dan da geçiyordu ve istediği özgür imkanlara kavuşmuştu. Ailesine ‘Rusya’ya dönmeyeceğini‘ bildiren Rand, her ne kadar sözü edilmemiş olsa da, aile bağlarını tümden koparmıştı ve bu kopukluk, 2. Dünya Savaşı‘nda ailesinden sağ kalan tek kızkardeşinin, Rand‘la ilişkisini kesmesiyle kendini açığa çıkaracaktı.
Öte yandan, Hollywood için kendini yeteri kadar geliştiremediğini düşünen Rand, sinema salonlarında ‘vestiyer’ ya da ‘yer gösterici’ olarak çalışırken, senaryo yazma çalışmalarına devam ediyordu.
1927 yılında Hollywood dünyasının içine girebilmeyi başaran Rand, 1959 yılında hayatını kaybeden Oscar Ödüllü yönetmen Cecil B. DeMille‘in “The King of Kings” adlı sinema filminde ‘yardımcı senarist’ olarak çalışıyordu. Filmin oyuncularından Frank O’Connor ile yakınlaşan Rand, 1929 yılında aktörle dünya evine girdi.Bu arada resmen ‘Ayn Rand‘ olarak değişen ismini, Finlandiyalı bir yazardan esinlendi.
1931 yılında resmi olarak Amerikan vatandaşı kabul edilen Rand, sık sık kocası Frank’ın alkol problemiyle uğraşmak zorunda kalıyordu.
1932 yılında yazdığı “Red Pawn” adlı senaryosunu Universal Pictures‘a satan Rand, 1934 yılında “16 Ocak Gecesi” adlı bir hikaye yazdı. Kolektivizm karşıtı düşünceleriyle bir çok kişinin tepkisini çeken Rand, kendini diğer insanlar (toplum ya da kendinden başka bir birey), egosunu her türlü psikolojik baskıdan, yontmalardan koruyabilen ve başkalarına zarar vermemek koşuluyla, sadece kendi faydanı düşünüp; toplum için değil, kendi yararı için çalışan ‘bencil’ düşünceyi savunuyor, ‘devlet’ sisteminin asla kişisel egonun önüne geçemeyeceğini düşünüyordu.
Yıl 1936 olduğunda, ilk romanı “We The Living” (Yaşamak İsityorum)’i yayınladı. Kitap, ‘Kira’ adlı genç bir kızın Sovyet Rusya’da, derme çatma bir evde geçen günlerinin, ‘kendini keşfetmesiyle’ değişip, birlikte yaşadığı ailesinin bile kendi egosundan önce gelemeyeceğini ve çıkarları doğrultusunda hareket etmesinin hakkı olan ‘kimliği’nden geldiğini savunmasını anlatıyor. Edebi açıdan ‘yetersiz’ görülen “We The Living“, kolektivist kişiler tarafından sert eleştirilere maruz kalırken Rand, savunduğu görüşü, yaptığı konuşmalar ve çeşitli mecmualarda yayınlanan yazılarıyla paylaşmaya devam ediyordu.Bu sıralarda kocasının patlak veren alkol sorunu, Rand‘ı ‘kadınlığını sorgulamaya’ kadar götürdüyse de, boşanmayı hiç düşünmedi.
1938 yılında yayınlanmaya hazır hale gelen “Anthem” (Ego: Hayatın Kaynağı Manası ve Haysiyeti), Amerika’nın bir kısım eyaletlerince devam ettirilen ‘kızıl dönem’ dolayısıyla, ilk baskısını İngiltere’de yaptı. Toplum hayatını eleştiren “Anthem“, ‘kişinin egosunu koruyarak toplum içinde yaşayabileceğini; fakat toplum için kendini ve egosunu feda edemeyeceğini‘ savunuyordu. Amerika’ya giden “Anthem“, ‘kapitalizm devleti’ olarak anılan Amerika’da da sert tepkilerle karşı karşıya kalmasına karşın Rand, gerek kişisel, gerek topluluk olarak ‘bencilliği savunan’ okuyucularıyla birleşip üniversitede paneller düzenlemeye devam etti.
1943 yılında tamamlanan “The Fountainhead” (Hayatın Kaynağı), Rand’ın ‘ideal erkek‘ olarak tanımladığı kahraman Howard Roark‘un, hayat felsefesini; bencilliğin ahlaksal yönünü tüm çığlaklığıyla gösterdiği romandı. Yayınlandığı yıldan itibaren, objektivizm karşıtı kitleyi kemikleştiren “The Fountainhead“, Ayn Rand’ın yaptığı konuşmaları ve yazdığı makaleleri, bir insan araclığıyla gösteriyordu. Özellikle, kitabın sonlarında yer alan Roark’un mahkemeye karşı kendini savunması (görüntü, kitabı 1949 yılında sinemaya uyarlayan King Vidor‘un “The Fountainhead” adlı filminden), Rand‘ın hayatı boyunca anlatmaya çalıştığı felsefeyi özetlemişti.
King Vidor ve Gary Cooper’la
1950 yılında Rand, New York‘a taşındı ve burda düşüncelerini paylaşan insanlarla tanıştı. 1 yıl sonra, 19 yaşındaki psikoloji bölümü öğrencisi Nathaniel Branden ile tanıştı. Rand’ın felsefesinin ateşli bir savunucusu olan Branden, önce kendi üniversitesinde olmak üzere; arkadaşları ve çevresinde ulaşabildiği herkesi ‘Objektivist Hareket‘ etrafında topladı. Objektivist Hareket’e katılan ve düşünceleri yüzünden belirli bir kitle arasında tartışmalara neden olan bir isim daha vardı; Alan Greenspan.Greenspan, ABD Merkez Bankası, Yönetim Kurulu Başkanı’ydı.Zamanla Branden ile duygusal bağ kuran Rand, Branden’in evliliğinin bitmesine sebep oldu. Öte yandan Rand‘ın düşüncelerini kocası O’Connor, Rand’a olan bağlılığını yitirmeden, evliliğini sürdürmeyi yeğledi.
1957 yılında Rand, dünya yükünü içinde barındıran bir roman yazdı; “Atlas Shrugged” (Atlas Silkindi). Başlı başına bir kişilik yolculuğu olan kitap, Rand’ın düşüncelerini merak eden ve benimsemek isteyen herkes tarafından ‘kaynak’ işlevini görüyordu.”Atlas Shrugged“i yazarken yıllardır yaptığı birikimlerden faydalandığını belirten Rand, kitap için aklına gelen her fikri defterine not alırken, bunları bir ‘hap‘, ‘kapsül‘ olarak taımlıyordu.Kendisine felsefesini hatırlatan kilit kapsüller.60’lı yıllar, Branden ve Rand açısından Objektivist Hareket’in ‘altın çağı’ydı ve bu sayede Rand’ın kitapları temel alınarak yapılan tartışmalar / konuşmalar, Sinan Çetin’in kurduğu Plato Yayıncılık sayesinde çeşitli kitaplarda toplanarak, kaybolmadan Türk okuyucularla paylaşılmaktadır.1968 yılında Patrecia Scott ile duygusal bir ilişki yaşadığını açıklayan Branden, Rand’ın kendisini Objektivist Hareket’ten çıkarmasına ve Rand’ın ‘Branden’in objektivizm felsefesiyle hiçbir alakasının kalmadığını’ duyurmasına tepkisiz kaldı.Aradan uzun bir zaman geçtikten sonra “Atlas Shrugged” TV’ye uyarlanırken Rand, uyarlanan eserlerini tam olarak objektivizmi yansıtacak kadar başarılı bulmadığını her fırsatta dile getirmişti.
Yıl 1979 olduğunda, Rand’ın kocası Frank O’Connor, hayatını kaybetti.
Dünya çapında ünlenmiş ve düşünceleri kanıksanmış felsefecileri eleştiren, desteklediği isimlerle bile olay yaratan; Nabokov, Gorki ve Nietzsche‘ye göndermeler yapan Rand, kocasının ölümünden bir süre sonra kansere yakalandığını öğrenince, bir tedavi programına dahil oldu. Kanseri yenmeyi başaran Rand, kalp krizine karşı koyamadı ve 6 Mart 1982 tarihinde, New York’ta hayatını kaybetti.New York, Valhalla’da; Kensico Mezarlığı‘na gömülen Rand’ın mezarı, kocası O’Connor’ın yanında bulunmaktadır.
yorumlar
nefis konu nefis isim detaylı bir çalışma olmuş ellerinize sağlık..
Gayet güzel..
queennothing hafif’e de dadansa keşke. zira kendisini pek sever pek beğeniriz, bkz.
Her zaman bekleriz efenim. Enee, sanki buralar hepten benimmiş gibi konuştum, töbe töbee. Muhtar duymasın…
Ayn Rand, ornek aldigim kisidir..
güzel bir yazı olmuş.
objetivizmle varoluşçuluk hangi noktalarda birbirinden ayrılıyor ya da hangi noktalarda yakınlık gösteriyor
mükemmel yazı, her zamanki gibi. teşekkürler queennothing.
Sevgili Queennothing, muhteşem, bu yazıyı yazman! Şu sıralar cevher buldum deyip, sırayla tüm kitaplarını okumaya daldığım Rand’ı daha daha tanımama yardımcı oldun, emeğine sağlık.
İnsanlara akıntıyla birlikte yüzmenin iyi olduğu söylenir. Yaratıcı ise akıntıya karşı yüzen insandır.İnsanlara bir arada durmanın bir sevap olduğu öğretilir ama yaratıcı tek başına duran adamdır.İnsanlara ”ego” nun kötülük demek olduğu öğretilir. Oysa yaratıcı salt anlamda bencil kişidir. Benliksiz kişi düşünmeyen, hissetmeyen, yargılamayan, eyleme geçmeyen kişidir. Bunların hepsi benliğin fonksiyonlarıdır.The Fountainhead, kitabından..
Eğer bir kişi özgürlüğü savunuyorsa, insanın bireysel haklarını savunmalıdır; eğer kişi insanın bireysel haklarını savunuyorsa kendi hayatına, kendi özgürlüğüne, kendi mutluluğu peşinde koşma hakkına sahip olma hakkını savunmalıdır; ki bu şu anlama gelir: kişi, bu hakları kendisine garanti eden ve koruyan bir politik sitemi, yani kapitalizmin siyasi-iktisadi sistemini savunmalıdır.Ayn Rand’ ın Muhafazakarlık: Bir Ölüm İlanı makalesinden.
Bu abla evli barkliyken 19 yasinda manita yapmis ve o ask ucgenini 14 yil surdurmustur, kocasinin da agzina s.cm.st.r, cinselligi entellektuel alisveris olarak aciklar ve kadinin erkege cinsel manada tamamen teslim olmasi gerektigini soyler. Elif Safak bir kitabinda bu kadinin romanlarinda ve kitaplarinda cocuk karakter ozellikle kullanmadigini cocuk sahibi olmayi asla istemedigi belirtir.Kanserliyken de bir sure kanser oldugunu saklamis, bunu bir zaaf olarak gormus kiobjektivizm felsefesinin kurucusu olan bir insan icin normal bir davranis.Bir de Kant uzerine cagdaslariyla kavgalari falan varmis bu ablanin, ben okumadim okuyanin yalancisiyim, kanti yuzyilin ilk hippisi goruyormus ve cok hafife aliyormus, zaten diger felsefeciler de sen kimsin de boyle kanti karikaturize ediyorsun diye giydiriyorlarmis ablaya.boyle iste…
O, her insanın yaratılışında var olan ‘ben’ciliği savunuyor, sonra “nasıl olur da insanlar için yaşarsınız, hayatınızın odak noktası yaparsınız?!” diyor, döküyor sinirini, felsefesini kitaplara.Yani, Elif Şafak’ın “Siyah Süt”te göstermek istediği Ayn Rand, daha çok ‘anne Rand’.Anne olmayan, olamayacak olan Rand 🙂
“Meslektaslarin yaptigin islerin hepsini anlayabiliyorsa yaratici degilsindir” diye bir yazi okumustum ornek aldigim bir insanin ofisinde..
http://www.dangerousminds.net/index.php/site/comments/ayn_rand_assholes/
merhaba.yazınız çok güzel.
ayn rand ın atlas vazgeçti adlı romanı her ne kadar çok kalın ve seri bir kitap da olsada çok mükemmel bir roman.tamamen hayatın içinden olan bir kitap.
“The Fountainhead” okuyorum şu an. Yıllardır hiçbir kitaptan bu kadar keyif almadım. İnsanın ağzında br lezzet bırakıyor resmen. Çok çok başarılı.Tanıştığımıza memnun oldum, çok memnun. bugün işten erken çıkıp eve kaçsam diye planlarım var. Kitaba gömülmek, her kelimenin tadını çıkarmak.
içimde kalmasın; bi de kitabın kapağı bok gibidir bariz. rezilden öte berbattan adi. lan sen ööle yalın sert vurucu çatır çatır kitaba öyle kapak yap, adını da bi garip çevirmişler. kocam oha manson sen kişisel gelişim kitabı mı okuyosun diye şoka girmiştir okuduğumu gördüğünde. gazete kağıdı ile kaplayıp öyle gezmek ister deli gönül. sinan çetin de garip bi önsöz yapmış. kitabın felsefesini kapmak daha kolay valla.
Marquez’in yüzyıllık yalnızlık’ını(okuyan var ise buraya yorum yazarsa sevinirim,okuduğum en itici kitaplar listesine kattım kitabı) bırakıp bu kadının bir kitabına daldım; hayatımın seçimiymiş…Bu yazı da fevkaladee….
fountain head’i birkaç yıl önce okumuştum. kapağını hatırlamıyorum şimdi. gerçekten de çok keyifle okunan bir kitaptır.
…
yüzyıllık yalnızlık on numara kitaptır yav naaptınız şimdi. dadından yenmez. o gazla atlas silkindiyi de aldım. ucuza geldi. 1190 sayfa 34tl. düşün yani beleş.bi de madem kitap filan dediniz türk edebiyat tarihinde bende iz bırakan nadir yazarlar arasına sokmak istediğim sayın murat menteş kişisinin dublörün dilemmasını okuyun, okumayanı sövün dövün.
korkma ben varım’ı da aynı şiddetle tavsiye ederim.
Güzel bir yazı olmuş,ellerine sağlık.Şahsen bende kendisini merak etmeme rağmen bir türlü araştırma zahemtine girmemiştim. Yazın vesilesi ile bunu da aradan çıkartmış oldum:)”Atlas Shrugged” isimli kitabı da uzun zamandır okumaya niyetliyim, maaşı çeker çekmez de almak gibi bir düşüncem var açıkçası:)
alacaksan kütük kıvamındaki tek cilt olanını değil üç ciltliği almanı tavsiye ederim arkadaş. tek cilt olan kolda pazu yapacak kıvamda haberin ola
tavsiyen için teşekkürler :)))
Atlas Vazgeçti’nin bende 3 cilt olarak okunması taraftarıyım kaldıki yinede kol kaslarına faydası vardır.İlk cilt akıcı,ikinci cilt ve üçüncü cildin bir kısmı galiba bitiremeyeceğim zannettiğim,üçüncü cildin sonunda ise okumaya devam ettiğim için kendimi ve üstadı kutladığım seyirde geçmişti.Ayrıca Hellen MirrenThe Passion of Ayn Rand filminde kendisini canlandırmıştır.Saygılarımla…
Bilgi için teşekkürlerafrican mango satışafrican mangoafrika mangosuafrika mangoafrika mangosu hapı
Bilgi için teşekkürlerArmineeşarpArmine eşarpaker eşarpaker