resim bir
anne ördek, ardına aldığı yumurcaklarıyla peşi sıra gidiyor, gittiği yolun ne gibi felaketlerle dolu olduğunu bilmeden…
resim iki
ve problemli yollara geliyor, aklı ermediğinden… gözü görüyor ama bilmiyor, devam ediyor yoluna…
resim üç
ve sonunda olan oluyor… problemli yollarda niyazi olan çocuklar…bakınca bu resimlere belki tebessüm ediyoruz, belki sadece gülüp geçiyoruz… belki de uydurmadır deyip, düşünmüyoruz bile…Bizim yaşadığımız hayat da böyle facialarla dolu aslında… nereye gittiğinden haberi olmayan ebeveynler, ardından götürdükleri çocuklarını, sevmediklerinden değil, gittikleri yolu bilmediklerinden, akılları ermediğinden kaybediyorlar…belki maddeten olmasa bile manen mahvolan gençlik hakkında gazetelerde pek çok şey okuyoruz.hiç bir aile hakkında kötü konuşamam belki ama, cahillik böyle bir şey işte, uyuşturucudan niyazi olanlar, dağa çıkıp teröre bulaşanlar, hayatı anlamlandıramayıp intihar edenler, sadece bunlar değil tabi, daha neler neler… hele bir de ölmeyip sürünenler var onlar da cabası… pek çok örnek var… pek çoğu da ailenin tutumundanmış, sosyologlar, psikologlar öyle söylüyor… aynı bizim ördeğin hikayesindeki gibi yani…bugün anne baba olmak öyle basit bir iş değil artık, her ebeveyn pediatri eğitimi almalı artık. canından çok sevdiğinde şüphe edilmeyecek varlıkları, yani çocukları için her anne baba bu kadar zahmete katlanabilmeli. yoksa toptan sorumluluk üstümüze biner, bilmem sonra ne olur…hikayeyi tekrar bu gözle incelemenizi tavsiye ederim, eğer şu an anne baba değilsek bile, bir gün olma ihtimalimiz var…
