Onunla paylaşmak istersin her şeyini, onunla konuşmak, bir sıkıntın olduğunda ona söylemek… Çevrendeki onlarca insana rağmen sen sadece ona dökmek istersin içini. Ondan başka herkes anlamsız gelir, aynı tadı vermez hiç kimse. Ama gel gör ki bu hislerinden emin olmana rağmen ağzını bıçak açmaz onun yanında. Bazen içini dökecek gibi olur yine susarsın. Az ve öz konuşmaya iter seni bazı şeyler. Dizginlersin kendini; çünkü bir bıraksan akıp gideceksin, tutamayacaksın kendini ve aczin çıkacak ortaya, mızmız bir çocuğa dönüşeceksin onun gözünde. Ne yaparsan yap seni küçümseyecek, sen sadece seni dinlemesini istesen de teselli etmeye çalışmasına bir türlü engel olamayacaksın. Ve soğumaya başlayacak senden, istemeye istemeye uzaklaşacak; acıyacak çünkü sana. İlgisi bir köpeğe gösterdiği ilgiye dönüşecek, ondan öteye gidemeyecek. Artık ne yapsan toparlayamayacaksın, ne yapsan merhamet duygusu kabaracak, içi kan ağlayacak senin için, ayıbını örtmek için nasıl çabaladığını içi cız ederek izleyecek ve yaptığın her şey köpekliğine hizmet edecek.
Bilirsin ki onun gözünde köpek olmaktan öteye gidememek sana tarifsiz acılar yaşatacaktır. İçinden çıkılmaz bir hal alacaktır bu aşk. Bu yüzden kimi zaman için içini yese de açmazsın sıkıntılarını. İkiniz de hayal kırıklıkları yaşarsınız yoksa…
