bildirgec.org

Bayaa bi olmus gunluge tek bir satır yazmayalı dusundumde.Yazmak zorunda degilim belki ama yazılmaya dager, yasanmaya deger hicbirsey olmuyor uzun suredir hayatımda.Evet asıl sebep bu aslında.Su anda varmı? Hayır ama kendimi bu garip yerde yapayalnız hissettim bir anda hafifin sanal kollarında yapay bi sıcaklık belki aradıgım.Oysa buraya gelirken ne kadarda umutluydum hayatımdaki bircok seyin degiseceginden.Degisti degismesinede beni pek mutlu etmiyor.Uyusturucu gibi birsey bu, kısa sureli bir yanılsama kendimi olmak istedigim gibi hissediyorum.Etrafımda donen seyler midemi bulandırıyor dayanılmaz oluyor bazen ama sabır diyorum ,demek zorundayım cunku buradan oteye gidecegim kacacagım bir yer kalmadı.Yoruldumda artık zaten.İnsan kaybedince anlar ya degerini…. İste o iğrenç moddayım son iki yıldır.Sevgiliden falan bahsetmiyorum .Ailem ,evim,sokagım,kosedeki bakkal,her sabah geçişimi bekleyen sapık berber… bir defasında konusmaya bile kalkmıstı.Kücümsemek deil aslında benimkisi onun ne kadar sapık oldugunu herkes bilirdi bizim mahallede.Nerde kalmıstım ha… mahallemiz ….. ordayken nefret ettigimi sandıgım hersey nerdeyse.Dısarıda yagmur yagıyor belki endan bi garibim…. sınavlarda baslayacak yakında zaten…bide eski sevgilimle kose kapmaca oynamıyormuyuz koridorlarda… hasta ediyor beni bu salakça sey…tamam görmezden gel diyorum kendime olmuyor,laftan anlamıyor işte.Beni unuttuguna emin olsaydım boyle olmazdım.Beni hala seviyor biliyorum iste,bizi ayıran o manyak arkadaslarına ragmen.Hele o mustafa yokmu mustafa…Korkuyorum yanından gecerken beni dövecek diye.Ayrılma sebebimizin ta kendisi,bi zamanlar kankaydık… inanamıyorum bu hale geldigimize.Sanki o nu sevmek zorundaydım beni sevdi diye.Sevmedim iste sevmemde,ben seni degil arkadasını seviyorum bunu yuzune soyleyincede delirdin,delirttinde.Aslında uzuluyorum bu halimize cok uzuluyorum, kahroluyorum.Dedimya ben burda hiç mutlu degilim evimi ozledim ,eve donup herseyi unutmak istiyorum.Sobada yanan odunun cıtırtıları…bi yandanda cay demleniyor….kumanda kapma yarısları…babam komiklik yapıyor…annemle dalga geciyor daha dogrusu….of ne guzel bi hayal….

Kurgulamak hiç durmadan neden? nereye kadar? bi işe yaradığı görülmüşmü? sadece bir alışkanlık mı? hayatının içine mi karışıyor? anlaşılmak istiyormusun? kontrolden çıkıyor mu? izlediğin filmlerden sahneler karışıyormu arada? farketmez noolacak butun insanlar birbirinin taklidi değilmi zaten diyormusun? hangi moddayken yaparsın daha çok? heyecanlı oldugun zaman daha hızlımı akıyor sahneler gözünün önünden ? sende dahilmisin bu kurguya yoksa hep yönetmen yazan sandalyede mi oturuyorsun kasılarak? kimleri dahil ediyorsun tanınmamış yüzlerimi tercih ediyorsun özellikle? günüşığında yapmayımı tercih edersin güneş tam tependeyken? ben profesyonelim farketmez diyorsun mu? söylediğin şeye sende inanıyormusun? mezarlık sahneleride varmı? insanın kalbine türlü korkular salan biliyorum gerçek değil ama korkuyorum işte dedirtebiliyormusun?birşeyler anlatırkende biraz karıştırıyormusun arada yani uyduruyormusun? klavyeye parmakların dokununca kendiliğinden mi oluyor? en son ne zaman yaptın? çok mu inandırıcıydı? bunu okurlarsa artık yazdıklarını okurken bir kere daha düşünürler ne kadarı doğru diye biliyorsun değimi? düzenden hoşlanmıyorsun yani? karıştırır karıştırır sağa sola teper ortalığı açarsın? neden bakıyorsun? romantizm de varmı? nefret mi ediyorsun?

Yine geldiler geliyorlar demeye kalmıyorlar zaten çoktan gelmiş beni bekliyor bile.Evden çıkarken anahtarı çevirirken başladı bu sabah.Önce hafiften bi korku salıyor kalbine,mantığın öne gerçiyor ilk başta ‘hayır delimisin’diye rahatlatıyorum kendimi.Asansörü çağırırken yine başlıyor hafiften boşver diye bastırıyorum arsız endişemi,kendimi apartmanın dışına bir atabilsem,o üç basamağı atlayıp yere bir basabilsem biliyorum geçecek(!)sanırım.Oh be işte dışarıdayım en sonunda ne bitmez dortbuçuk dakikaydı öyle.Merdivenden döşeme taşının tamda ortasına atlıyorum demekki işlerim iyi gidecek bügün.Kahretsin şimdi bütün taşların ortasına basmam gerekecek dış kapıya varıncaya kadar.Neyseki sonra asfalta çıkacam böyle bir sorunum olmayacak.Bu defada asfalttaki çatlaklara basmamamya çalışacağım allah kahretsin deliriyorum galiba.Otobus durağı.Otobüse binerken basamağın tam ortasına basıyorum,bu iyiydi en azından,seviniyorum.Sorun başka şimdi yerime geçip oturuyorum istemeye istemeye.Arabalar geçecek yanımızdan bissürü.Hepsinin plakasını okuyacam tabiiki.Numaraları toplayıp tekmi çiftmi bakıcam,dörtün katımı kontrol edicem sonrada bütün plakaların harflerini birleştirip cümle kuracam.Şuna bak karşıdaki çocukla kız birbirlerinin üstüne atlamamak zor tutuyorlar kendilerini.Sinir oluyorum ben burda ölüm kalım mücadelesi veriyorum onlar hiç aldırmadan oynaşıyorlar.Benim gibi biri daha varmıdır burda ,hayır sanmıyorum herkes çok sakin görünüyor uyuşuk uyuşuk oturuyorlar işte.Az kaldı az sadece on dakka sonra inecem okulun durağında.Akşama kadar rahatım en azından.

Bilgisayar labındayım ekrana bakarken gözlerim dolup dolup yutkunuyorum zoraki.Tanıdık biri görmesin şu halimi diye saçlarımı önüme doğru getiriyorumki biraz olsun yüzümü kamufle etmeye çalışıyorum.Sanki yutkunmalarım arasında boğulup gideceğim,keşke öyle olsa diye de geçmiyor değil aklımdan.Böyle anlarda ilk aklıma gelen şey zaten derin bir uykuya dalmaktır.Şöyle bir aylığına falan hafızamdaki herşey silinse de bir sabah altı gibi kuş cıvıltılarıyla uyansam diye eski bir takıntım geliyor aklıma .Derken korktuğum şey oluyor işte -urg naapıyosun ,nooldu? Kelimeler ağzından çıkmaya başlarken yanaklarımın ıslandığını hissettim.Evet ağlıyordum işte ,söz vermiştim ama kendime eve gidene kadar sabredecektim,hiçbirşey olmamış gibi davranıp gece herkes yatınca çatlayana kadar ağlayacaktım.Kendimi nasıl dışarı attığımı hatırlamıyorum bile ,oturuyoruz merdivenlere dakikalarca nefes bile alamadan ağlıyorum .Sabırla beni bekliyor sonunda anlatsana diyor.Bu eski hikayeyi anlatmaya bile utanıyorum,acılı sevgili ihmal edildiğinin ve de sevilmediğinin farkındadır son bir hamle yapıp sevgilisini terkedecektir,biraz olsun gururunu okşama derdindedir.Ama gözünde yarın onu sadece uzaktan seyredeceği, o kendinden emin hiçbirşey olmamış gibi kahkahalarını duyacağı sahneler canlanmaktadır.Tamin ettiğin şey işte anlatmaya bile değmez diye geçiştiriyorum.Gözü yaşlı sevgili olmak istemiyorum ama ta kendisiyim işte.Hemde tam final haftası olacak şeymi bu şimdi.Hatırlamaya çalışıyorum kimleri terketmiştim ben de böyle ağlatmıştım.Telefona sarılıp arıyorum hemen aşağıdayım gel diye.Bir dakka bile oyalanmadan aşağıya koşup beklemeye başlıyorum…ve yedinci dakkada geliyor işte salınarak.Cümlelerim değişiyor birden başka başka şeyler konuşmaya başlıyorum.Bu sefer onun ayrılmak gibi birşeyler gevelediğini farkediyorum.Allahım olacak şeymi bu şimdi terketmeme bile fırsat vermedi .Gözlerim lanet gözlerim dolmaya başladı.Daha dün sen değilmiydin sahilde kucağıma yatırıp saçlarını okşadığım,bana alacağı gülleri sokaklarda değilde evde kimse görmezken vereceğini söyleyen.Artık duymuyorum bile seni dudakların kıpırdıyor sadece ,gözlerini seyrediyorum böyle bir daha bakamayacağım nede olsa.Bineceğim otobüsü düşünüyorum,şöför bilmeyecek bile taşıdığı cenazenin,bir türlü ölemeyen zavallı ruhu.Yine karanlıklara dalan ruhu hızla otobüsten uzaklaşırken cansız bedenini bırkacaktı uğur mumcunun ikinci girişinde.Bir ara kendimi toparlayıp onu hep yaptığım gibi yanağıyla burnunun arasındaki o yumuşacık yerinden öpüyorum,yumruğumu sıkıp karnına hafifçe dokundurup deli diye yürümeye başlıyorum otobüs durağına doğru.Biliyorum arkamdan bakıyor neler geçiyor kafasından bilmiyorum ama benimkilerle aynı değil.İşte otobüste gelmiş zaten,bu cenazeyi unutmayın lütfen.

9 nisan 1999 öğleden sonrası, havada güzeldi tam bahar havası, ne sıcak ne de soğuk.Okuldan beraber çıktık yüzüme bakmıyordun nedense,mühendislik fakültesi kampüsün biraz dışında olduğundan cafelere bayağı uzaktı ama o gün dahada uzaktı o yol,bitmek bilmiyordu nedense.Elini tuttum önce bi sımsıkı kavradın parmaklarımı acıttın ,sonra geri çektin .Hiç böyle yapmazdın oysa.Elimi tutar sonra yüzüme bakar gülümserdin.Mideme doğru kramp gibi bir sancı yayıldı sanki,hiç konuşmadan yürüdük bir süre daha sonra bir ağacın altına çöküverdin.Dizlerinin bağı çözülmüştü sanki,çaresiz oturdum yanına artık kelimelerin,sesssizce kuracağın o yumuşacık cümlelerin bir önemide kalmamıştı.Oturduk öylece etrafı seyrettik uzun uzun IBF binasını ,yeşeren ağaçları,beyaz önlüklü çöm tıpçıları.Hiç takmadığın halde o gün güneş gözlüğüde takmıştın ,anlamam gerekirdi zaten bugünün diğerlerine hiç benzemeyeceğini, hayatım boyunca olmadık yerlerde hiç olmadık zamanlarda aklıma gelip gelip bir diken yüreğime batacağını.Bir ara şımarıklık yapıp seni güldürmeyi bile geçirdim aklımdan,omuzumla çarpıp seni düşürmeye ,gözlüğünü çekmeye çalıştım.Dudaklarını ısırmıştın kanadığını görünce uzanıp çimenlerin üstüne dağılan kitaplarımı, montumu topladım.Değil konuşmak kalkıp yürüyebileceğimden bile emin değildim,bir ara çektin kolumu bi şey söylemiyecekmisin diye.Bir şey söylemek mi ? Orda o anda ne söyleyebilirdim ki söylediğim şeyin ne anlamı olabilirdiki? Ağlamamı istiyordun.Yaşlı gözlerle bakıp ama daha çok erken gibi saçma sapan bi cümle kurmamı.Kurdum evet sen hiç duymazken ,aynalara bakıp ağlarken geceleri gözyaşlarımla yastığımı ıslatıp diğer tarafını çevirirken.Bunları duysan gülerdin belki kaçıncı yüzyıldayız be diye .Kim bilir kaçıncı sevgiline aynı numaraları çekiyosundur benim gibi.Evet benim gibi,o gün orda senden bulaşan bi alışkanlık bu.Sanada kimden bulaşmıştır kimbilir.Kimi geceler beni vicdan azabından kıvrandıran ,aşkım dediğim kurbanlarımın gözlerine bakarken o günün intikamını almanın pis mutluluğunu veren bi alışkanlık.Benim gibi bi günahkar daha varmıdır acaba senin dışında ?

yazım geldi yada yazasım geldi gibi garip ama gerçek tanımlarla ifade edilebilir genellikle bikaç gündür bişeyler yazmadıysanız yavaş yavaş kendini hissettirir o an belki modunda olmassın yada ne biliim işte kantindesindir falan bu muhabbeti bırakıp şimdi gidip bilgisayarın başındamı pinekliyecem diye düşünürsün o an aklındaki konuları kelimeleri unutmamaya çalışırsin ki sonra yazacam nasıl olsa diye hatta bi ara farkına varabilirsen eğer kendi kendine konuştuğunu espri yaptığını farkedebilirsin masadakiler güldüğünde yada sana seslendiklerinde kendine gelir haa doğru falan dersin o an tam bi ilham bombardımanına tutulmuşsundur ama bi türlü kıçını kaldırıpta gidemessin ordan kendine söz verirsin akşam eve gidince mutlaka yazacam süper bi şey olacak falan ……akşam eve gelinir bilgisayar açılır ve başına geçilir ….. düşün … düşün bi türlü ilk kelime gelmemektedir ufak ufak bişeyler geliyo ama benim istediğim bunlar değil ki lan nerden çıktınız sizde oturun bi köşede kafamı bulandırmayın der kovmaya çalışırsın gitmezler bi türlü neyse biraz başka siteleri dolaşıp geliim mallerime falan balkiim ……..15 dakka sonra…eveeet ne diyodum ha şey…. olmuyo…. olmuyo …lanet olsun kafayı yiyecem …yazmam lazım bişeyler ama gelmi nerde bu kelimeler hiçbişey bu yazma sancısını geçirmez biliyorum denemedimmi sanki aklına gelen ilk şeyde dahil yeme içme tv vs.. yazmayınca kendimi kötü hissediyorum nedense o an kafamdan geçenler kaydedilmeli gibi bi saplantı.

Of ne kadarda zalimce oldu arama gereği bile duymadım bi mail atıp araya bi iki yalan sokuşturulmuş bi kaç cümle kurdum sonrada bitti dedim.Hangi duygularla yazdım onları hatırlamıyorum bile,ama o kadar yoğundularki üstüme üstüme gelen bişeyler vardı sanki durmadan bitir hadi ,yeter burya kadarmış diyen.Yaptım da ,iyimi oldu kötümü şimdi onuda düşünmek bile istemiyorum.Sanki bi parçamdın öylesine koparıp attım seni ,rüyalarıma giriyosun bölük pörçük eski günlerimizdeyiz sanki çok mutluyum.Kalabalıklar içinde bişeyler konuşuyoz biribirimizi duyamadan,ama çok mutluyum.Sonra tavana bakıyorum beyaz dümdüz,sonra lambayı görüyorum,evet rüyaymış gerçekten ,tekrar gözümü kapatıp hatırlamaya çalışıyorum gördüklerimi hafızam bir anda silinmiş sanki.Kalıp yüzümü yıkıyacam ,yoo hayır bugün makyaj da yapmayacam ,saçımı taramasamda olur aslında ,kahvaltıyla kim uğraşacak şimdi.Köşedeki kalem silgi satan adam yine orda .Onu en son gördüğümde senden nefret ediyodum eve gidip sana atacağım maili düşünüyodum şimdiyse yine aynı şeyi düşünüyorum ama bu sefer seni seviyorum.Otobüs yine aynı yollardan geçiyo ,aynı duraklarda duruyo,yine birileri bağrışıp yer kavgası yapıyolar ben yine utanmıyolarmı acaba kırk bu yaşta yer kavgası yapıyolar diye boş boş bakıyorum onlara,senin yüzün gelip geçiyo ,yine dışarıyı seyrediyorum okuldakilerle nasıl konuşacam ağzımı açmaya bile halim yok zaten.Eve mi dönsem ? Sarhoş olsam bi güzel ya ayılınca daha köyü olacam şarap kokusu sinecek üstüme ,midem yanacak yine sen gelicen aklıma.Hayır geri dönecek değilim sanada evede ama bir ay sonrasında olmam mümkünmü acaba?