Ah Öss ah…
“4 yıl önceden oldukça uzak gelen bir sınav vardı sanki benim için. Gerçekten de 4 yıl oldukça uzun bir süreydi. Henüz sınavdan çıkmış birisi olarak 4 yıl sonraki sınava hazırlanmanın gerekliliği var mıydı? Ya da gerekliyse neresi gerekliydi?” dedi içinden ve içinde bir huzuru hissetti birden. Aslında huzur değil, kendini kandırmak gibi bir şeydi bu. 4 yıl öncesi için kendini kandırma olmasa da devam eden 3 yıl içerisinde kendini hep aynı şeyle avuttu. Sistemi eleştirenlere kulak verdi ve kendisinin bu sistemin kurbanı olmayacağını, zamanı gelince çalışacağını söyledi hep. Peki ama ne zaman çalışacaktı… Aslında o da bilmiyordu… Ve gün geldi çattı, son sene… Geride bıraktığı üç sene ve bu üç sene içerisindeki rehavetin verdiği rahatlıkla kaybettiklerini ve kazandıklarını düşledi birden… Sadece sistemi eleştirmişti, açıklarını eksiklerini dile getirmişti. Ve kendisi gibi dile getirenleri oldukça haklı bulmuştu, belkide yanlız olmadığını bilmek ona bir rahatlık vermişti. Fakat dönüp arkasına bir baktığında sistem ne kadar hatalı olursa olsun, ne kadar eksikleri olursa olsun eleştirmenin ve sadece dile getirmenin tamamen boş olduğunu gördü… Eleştirmişti, fakat yeteri kadar değerlendirmemişti; eleştirmişti, fakat bir çözüm yolu önermemişti. Belkide sorumluluklardan bir kaçıştı bu…
