bildirgec.org

deviantart‘tı çoğumuz biliriz hatta birçoğumuz üyedir. bir süredir yararlı bir gruba takılıyorum. kendileri tasarımcıların buluştuğu arada güzel paylaşımların olduğu fevkalede bir gruptur. tavsiye ederim.
üyelerin listesine, ve bazı journallarına göz atmakta fayda var; 1 2

2007 yılından ne bekliyorsunuz? Umutlarınız, beklentileriniz neler?

bir fenerbahçe’li olarak çok merak ederim; neden fenerbahçe’li ve fenerbahçe’li olmayan diye iki grup vardır memleketimizde. fanatik değil maksat takım tutmak olsun mantığına sahip biriyimdir. ama fenerbahçe’liyim dediğimde aşırı derece de tepki alıyorum karşı taraftaki fenerli değilse. diğer takımları tutanların bu gibi tepki aldıklarına inanmıyorum. acep neden?

minübüs yolculukları hayatım da hatta psikolojim de hatta yaşayış biçimimde büyük yer ettiğini düşünüyorum günlük! nedeni bilmiyorum ama demin minibüsten inerken bu yazıyı girmeye karar verdim. her sabah kalkıp o meşhur sıraya geçerim. hemen önümde kaç kişi olduğunu ve minübüsün yaklaşık kaç dakika sonra gelebileceğini tahmin ederim. ilk başlarda tutturamadığımda kendime kızardım lakin öğrendim ki kendini sevicen suçu başkasına atıcan. genel de suç yamuk yumuk sıraya geçen vatandaşta ve geciken minibüs şöföründe. minübüs gelir bir bir arabaya atlarız. araya kaynayanları uyarır aldığımız cevaplarla onların kader mahkumu olduğunu öğreniriz. aramıza almayıp dışladığımız için kendimizden utanmayı da burda öğrendim. sağ salim minübüse binenler koltuk seçerler, arka sağ taraf ayakları uzatmak için gayet güzel bir yerdir. şoförün yanıda ara sıra camı silmek zorunda kalsan da gayet güzeldir. arkadaki dünyadan soyutlarsın kendini. önlere oturmamayı tercih etmek doğru karardır. yoksa “bilader şurdan bi aynalıkavak uzatsana” sözü kulağında inler. burdan öğrendiğim hayatta doğru ve hızlı karar verebilmek için tecrübe en büyük kaynaktır. el frenin sesi gelir ve yolculuk başlar. burada şoförün psikolojisi ve kendine göre belirlediği strateji genel olarak yolculuğunuza hükmeder. şayet adamın durağa bir an önce gitmesi gerekiyorsa, yoldan birine kızdıysa, aile içi şiddete maruz birini bırakıp işe geldiyse gayet hızlı bir şekilde yol alır. aksini düşünemiyorum yol bitmez. minübüs yavaş gittiğinde sabırla küfür etmeyi hızlı gidince de dünyada kalıcı olmadığımızı öğrendim. yolculukta engin tecrübelerimi kullandığım için hep oturarak giderim. türkiye futbol federasyonu gözcüleri gibi olan olayları izlerim. rapor etsem de bir cacık olacağı yok anlıyacağınız. parasını uzatmayan ve şoförden alenen küfür yiyen insanlar, taciz eden ve edilen kadın ve erkek, mini etekli lise öğrencilerine gösterilen ilgi ve alaka, yer olmasada yer olduğunu fizik bilimine başvurarak kanıtlayan şoför veya muavin, yeşilpınar’dan binen manyak bir manita, arasıra tanıştığım kızlarla koyu muhabbetimize ortak olan minübüs ahalisi, gazetesi okunan gözlüklü amca (sağolsun o olduğu günler gazete almıyom).. uzar gider. hepsinden ortak öğrendiğim şey biz Türklerin çok ortak noktamız var. ve iniyoruz. el frenin sesi geldi, herkesin inmesini bekler ve nereye gidiyorsak gideriz. her sabah da haykırırım “dağılın lan!” içimden. uzun lafın kısası onlarla da onlarsız da olmuyor bu hayat 🙂

geçenlerde yayıncılıkla ilgili bir ödev için kütüphaneye gittim. eski çıkan dergilere göz atarken zafer’e rast geldim. bu ay üç yüz altmışıncı sayısı çıkıyormuş. dile kolay. inanılması zor olan olay ise tüm sayılarının içeriğini sitelerinden paylaşıyor olmaları.

sevgili günlük, arkadaşın biri bana bir iş getirdi. (web tasarım ve google adwords reklamları yayını) işi yaptım. öyle gaz verdiler ki; sen bu işi yap biz sana neler ödeyeceğiz, senin aklın takılmasın..
işi yaptım çok beğendiler, google adwords reklamlarını yayınladım bir sürü iş bağladılar.
derdim ne biliyomusun günlük. paramı vermediler. sözleşme yapsaydın der gibisin. bilmiyordum günlük kaç ay geçmesine rağmen paramı ödemeyeceklerini. şimdi arıyorum da şehir şehr geziyomuş genel müdür. yanlış anlama sana para kazanmak için yazmıyorum, sadece paylaşmak istedim 🙁

pazarlama blogları

21-27 Ağustos 2006 arasında Pazarlama Blogları Karnavalı varmış!

Deviantart, Blogcu, Wordpress, Blogger ve hatırlıyamadıklarım. Hepsinde günlük girmişliğim var. Lakin hiçbiri cevap vermedi. Aradığım şey tam olarak şu:
Siteye kaydolacam ve hemen ardından site bana otomatik boşta gezen bir üyeyi günlük kardeşi yapıcak. İsmini cismini bilmicem ama her yazdığıma cevap vericek. Mesela “Günlük sen dötsün!” dediğimde metanetle karşılıcak. Aşk acısı çektiğimde beni teselli edicek, zor günümde destek olucak. Böyle bir sisteme sahip bir blog tarzı web sayfası arıyorum. eğer Yoksa aranızdan biri yapabilir mi? (Ben yapıcaktım işim çıktı)

Her gün biraz daha zayıflıyorum, çok çabuk yoruluyorum, sabah kahvaltılarından artık zevk alamıyorum, yiğenlerimi doya doya öpemiyorum, ne zaman biticek diye bu ıstırap diye hep kendime soruyorum, arkadaşlarım ağlıyor benim halime…
Damarlarım bir bir tıkanacakmış, kalbim bazen duraklayacakmış, beynim eskisi gibi üretken olmıyacakmış, yaşlandığımda hep bu günlere kızıcak, torunlarıma bari siz yapmayın diyecekmişim…
artık bırakmak istiyorum…

xxxx.wordpress.com tarzı bir hesabım var. Sayfamda ücretsiz ürünlerin ve şirketlerin yaptığı kampanyaları duyuruyorum. Sayfama olan ilgi çok iyi. Yayınladığım kampanya haberleri google’da hep en üstlerde. Ve ziyaretçilerimin yüzde 80’i google.com.tr’den geliyor. Sorum şu:
“Bu hesap üzerinden nasıl gelir elde edebilirim?”