bildirgec.org

‘Yardım et bana’ dedim arkadaşıma. Ben anlamıyorum zira. Haftalardan yüreğimin tüm yapraklarını fırtınada kalmış ıhlamur ağacı nidasında titreten bu adam dün gece yanımda tüm ‘çıplaklığı’ ile yatarken, bana tüm zaaflarını anlatırken, gözlerimin içine bakıp aslında onun bilmediğim, ve aslında aşık olduğum özelliklerinin tam zıttı gerçeklikleriyle beni yüzleştirirken içimde birşeyler koptu. Evet kopmak güzel bir fiil burda, beni ona sıkı sıkı tutan bağlar koptu aynı zamanda çünkü, onun acizliğinden iğrendim, benim çoktan aştığımı sandığım adımları daha atmamış olduğunu gördüm birden. Benden geride olduğunu farkettim. Güçsüzlüğüne şaşırırken koşar adımla uzaklaştım ondan. Tutamadım kendimi, durduramadım da.

Bir kadınla bir erkek yaklaştıklarında, biribirlerini sevdiklerinde aralarında yeni bi canlı, ‘ilişki’ dedigimiz yeni bir varlık doguyordu,biribirini seven her kadın ve erkek kaçınılmaz olarak iki insandan üç ‘canlı’ çıkarıyorlardı, kendileri ve ilişkileri.. Önce onları birbilerine yaklaştıran ‘ilişki’ büyüdükçe sanki onları iki yana doğru itiyor,mutlu anlardan çok mutsuz anlardan beslenerek irileşiyor, ikisinin arasında bir bag olmaktan çıkıp, onların arasında bi duvara dönüşüyordu… Aşılması güç bi duvara. İlişki dediğimiz iki insanın ortak hafızası. Hafıza, sahibini tehlikelerden korumak için iyiliklerden çok kötülükleri biriktiriyor, acıların, tehlikelerin, öfkelerin altını koyu koyu çiziyor, kuşkuları arttırıyor, kızgınlıkları körüklüyordu.

gelen gideni aratir derler ya.neden anladim sanirim.insan her yeni askla ya da iliskiyle kendinden daha az taviz vermeyi, dolayisiyla daha az sevmeyi ogreniyor(mus).. daha az sevince de bi onceki insanin yenisinden daha kusursuz oldugu gibi bi hisse kapiliyo(mus) saskin saskin.. alakasi yok(mus) aslinda.

karsindaki insani kendinden daha cok seversen boku yiyosun ama, insan kimseyi kendinden cok sevmemeli(ymis),hayaller, ruyalar, planlar,umutlar, kokular, dokunuslar, sevisirken aglamalar, bakislar, gulusler, gozyaslari, konusmadan anlasmalar, ozlemler, ya hersey, hersey geliiip geciyo(mus), insan kendi kendine kaliyo(mus) sonra. ve eger kendini daha az seviyorsan….. ruhun bosaliyor(mus).. bos bi ruhla naparsan yap sonra. napmak lazim, asksiz sevismeler tad vericek mi bilmem ki ben.. ogrenmek lazim(mıs). ogreniriz elbet.. belki kendimi severim gene. belki belki belki….

sana kelimelerimle binlerce anlam yollamak isterdim. o melek yuzunde gene mutluluk olmak hem haKKim var mi.. hak mi bu,adalet mi bu.. kendi kendime hukmedemezken sana dokunmak ne demek artik bilemezken bilmek istemezken istemekten korkarken korkmayi unutmusken unutmayi sise diplerinin huzununde ararken aradigimi aramazken… seni birakmisken seni aramakta ne bitanem? seni ne zaman bulurum,bulmayi ne zaman isterim bi daha? istemek ne demek seni,hatirlatirmisin dodojum?

mukemmellik nerde kayboldu ki…

çok sıkıldım. ben çok sıkıldım,sıkıldım ve etrafımdaki, sıkılmamış geceleri ağlıyıp, gündüzleri mutluluk oynayan insanların da sıkılmasını istiyorum. kıskanıyorum onları. çünkü ben sıkılıyorum! sıkılsın herkes…

binlerce soru kafamda dönüp dolaşıp salsalar tangolar yapıyorlar..içimi tüketiyolar… soru soru soru…. peki yanitlar nerde… var var, içerisi tamamen boş diil.ama rehberini kaybetmiş kazıklandiginin farkinda olmayan salak bi turist gibi mutlu olsam da soru işaretleriyle dolu dolaniyorum beynimin icinde…. yanitlar nerde???

yaaaa neden akıyo bu nedensiz gozyaslari.. of, ben iyice menepozlu karılara benzemeye basladim… annanemin dedigi ‘allah carpar’ lafi yıllardan sonra boylelikle gercek mi oldu yani…

gidiyorum.bi kaç gün kaldi.. havaalaninin düsüncesi bile mideme kramplar sokuyor.. bavulun ağırlığı üstüme çökücek..annemin tüm duygularini gizleyen suratı,soguk son el sallamalari,ve ben görünürden kaybolur kaybolmaz gözlerini ıslatan yaşlarının varlıgını bilmek… ve sonra düşüncelerin özlemlerin ve bebeğimin üstüme sinen mis kokusunun aylarca sürecek hasretinin beynimde yarattıgı dayanilmaz curcuna.. gitmek istemiyorum…

hem de hiç..

uykulara doyamadim bu sabah… kalkasim gelmedi bile mis kokulu, hello kitty simarıklıgına bürünmüs yatagimdan..icinde kaybolmak istedim, sıcaklıgı ile oynastim, yorganima dolandim..gözümün içine girip beni rahatsiz etmeye calişan güneşe bile darilmadim.. sadece öylesine, mutlu bir kız çocugu gibi nazlandim.. zamanı unuttum..bu nasi bir mutluluktur unutmusum kızdım kendime sonra.. her pazar yapıcam bundan sonra..her pazaaaaaarrr!

nerden de başlasam bilemedim.sanırım herşey dün annemle öglen yemeğinde yaptığımız sacma muhabbetle başladı.. erkeklerin sadece seks düsündügünü kızların da kendisini kullandırtmamaları gerektigine dair birseyler sacmaladı. bir erkek evlenirken mutlaka evlenicegi kızın ‘bakire’ olmasini istermis efendim..Ve bunu 20 yasindaki 4 yıllık erkek arkadasiyla 3.5 yıldır cinsel bakımdan aktif olan kızına söylüyordu.. bizi bu kadar modern yetistiren annemin nası olurda böyle düsündügüne akıl sır erdirememis ve durumu tekrar tekrar kafamda bicer bicer dururken erkek arkadasim aradi ve bana aynen annem gibi dusundugunu soyledi..peki ben naaptim? inanamadim..cıldırdım… bu haksızlık… haksızlık..erkekler kızlarla istedikleri kadar beraber olucaklar ama evlenicekleri kızlar bakire olcak! hah.. tamam biliyorum ben bu gercegi,cok cok cok zamandir tanıyorum..ama boyle sacma dusunceli bi toplum bilinci olmadigina dair kendimi fazlasiyla inandirmis gidiyordum ne guzel.. gene kafama balyoz gibi indi.anneme de erkeklere de ,hatta ve hatta babam ve cok sevidigim(!) erkek arkadasim da dahil olarak herkesten nefret ettim.. yazıklar olsun.. offf.tamam. buraya yazdigimilk gunluk oldugunu düsünürsek sakinleşsem iyi olucak. ama beni bugun uzen bişi daha oldu günlük yahu. 3 gun sonraki dogum gunume hediye almak icin su guzel havada yılın 2 ayi bile gormedigim erkek arkadasim beni satti ve ona hediyenin onemsiz oldugunu beraber geciridimiz zamaninsa herseyden daha kiymetli oldugunu kısa bir msgla anlatmaya calisirken bana hediyem olmazsa bana trip atip küsmez misin gibi salak bi soruyla, sanki beni hiiiç ama hiiiç tanimiyomus gibi! , birbirimize darilmamiza neden oldu.. daha sonra acılan telefonu suratina kapamamla da beni bazı seylerin cok kotu kırıldıgını soyleyerek tehdit de etti.. ya anlamiyorum. 2 gundur hiç bişi anlamiyorum.işin kotusu kendimi de anlamiyorum ben. aglamak istiyorum sadece… dusunceler beynimi uyusturdu zaten artik… umarim 2 gun sonra ne yazmısım diye okuyunca bunlari gülerim halime yoksa bazi seyler gercekten cok kotu kırılıcak ….