kutubun ortasında biçare bir yolcunun
sıcak bir yatakta uyumayı hayal etmesi gibiydi
senin o güzel gözlerinde
huzuru bulmak…
ellerini tuttuğumda anladım ki
buz olsa yüreğimin etrafı
kilometrelerce kalınlıkta
eriyecekti sıcaklığında sevmenin
çünkü yüreğe düşmüştü
sevdalı bir tohum ve
filizleniyordu
usul usul…
sevda
köklerini salıyordu
yüreğe hoyratça
seni sevmekle başladı herşey
diye düşünürken
aslında bir önceki bedenden vazgeçtiğimde
karşıma çıkan ilk sevgi kırıntısı olduğunu
farkettim bugün aynaya baktığımda
gözlerimin içine içine
kendime yabancılığımla…
yalın bir cümle gibi
kuru ve anlamsız gelmeye başlarken
bu düşünce
bir anda gerçek kınından sıyrılıp
keskin bir kılıç gibi
ortadan ikiye ayırdı
bu gereksiz ve şefkatsiz birleşmeyi, birlikteliği
belki erken, belki zamansız geldi sana bu
“ayrılık”
belki de derin yaraları olacaktır
belki de umursanmaz değersiz sıradan bir yüz olacağımdır
ardına baktığında bir gün
geçmişten tutacak bir el aradığında
ama inanki
senden sonrası acınacak bir öykü değil
çünkü aynaya baktığımda
kendime yabancılık çekmeyeceğim..
olmak istediğim yaşama serüvenimin
kahramanı
beni elbette bulacak..
kafam güzeldi
o kadar güzeldi ki
tüm çirkinlikler bir kadeh sonrasında gittikçe güzelleşiyordu
hani derler ya ruslar çirkin kadın yoktur, az votka vardır
o misaldi kafam
dumanlı bir barın en ortasında
yapayalnız bir adam
terkedilişinin gecesinde
ağzındaki sigarayı yakmaya çabalarken
herşeyi unutmaya çabalıyordu kendince
bir başına kalmak
onu bir zavallıya dönüştürürken
bir kadeh daha dolduruyordu dibine az kalan şişesinden
dibe biraz daha vurmak için
canın acısını dindirmek için başka bir acıdan medet umarken
usulca bırakıyordu kendini
acımasızlaşacak, canavarlaşacaktı
ağzına gelen küfürleri edecekti
iyiliğin yerini yüreğinde kötülüğe teslim edecek
intikam alacaktı, yeminler ediyordu kendi kendine
darmadağın olanı toparlayacak
güçlüyüm diye gösterecekti, herkes görecekti
sızmadan önce son bir yudum daha aldı kadehten
ve kafası masaya çarptı sızdı adamcağız
Modern Hindistan’ın Kurucusu ve Hindistan’ın ilk kadın Başbakanıdır; İndira Gandhi. Hindistan’ın ilk Başbakanı, Cevahir Lal Nehru’nun tek çocuğu olarak 19 Kasım 1917’de dünyaya gelmiştir.
Hindistan yaklaşık yüz yıl süren İngiliz Hegomanyasından kurtulup kendi bağımsızlığını ilan ettiği 1947 yılında Başbakan olan babası Lal Nehru’ya yardımcı olmuş ve onun yanında siyaseti öğrenmiştir. Gandhi; Santiniketan Üniversitesi ve Somerville College, Oxford Üniversitesi gibi saygın kurumlarda eğitim almış, 1942 yılının Mart ayında Hindistan Bağımsızlığının etkin savunucularından Feroze Gandhi ile evlenmiştir. Kısa bir süre sonra her ikisi de İngiliz Yönetimine karşı yaptıkları eylemler nedeniyle 13 ay hapis cezası almışlardır. Feroze Gandhi hapis cezasnın ardından bağımsız üye olarak mecliste görev almıştır. İndira ve Feroze Gandhi’nin; Rajiv ve Sanjay adlarında iki oğulları olmuştur.
Tarihin bilinen ilk kadın yazarıdır; Sapph . Doğum tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber MÖ 630 – MÖ 612 yılları arasında Lesbos bugünkü adıyla Midilli adasında dünyaya gelmiştir. Ölüm tarihi olarak ise yaklaşık MÖ 570 yılı kabul edilmektedir.
Yaşadığı çağlara bakıldığında Doğu Krallıklarının aksine Egenin dağlara dik uzanan coğrafik yapısından dolayı yönetimler küçük krallıklar olarak devam etmiş, daha sonraları ise gittikçe güçlenen soylu sınıfı yönetimi kralların ellerinden almışlardır. Yönetimi ele geçiren soylu sınıfın toprağı olmayan veya küçük toprak sahibi köylülere uyguladıkları borçlandırmalar ve savaşlar yüzünden halk Attika’dan kaçarak Ege Kıyılarına yerleşmişler ve ticaret ile meşgul olmaya başlamışlardır. Bu yeni vatanlarındaki yaşam sayesinde insanlar kendilerini tanıma ve sorgulama şansı elde etmişler, toplumsallaşmış düşünce yapısından bireyselleşmiş düşünselliğe geçen bu süreçte Lirik Şiir doğmuştur. Lirik şiirin zirvesinde olan isimse; Sappho’dur
