bildirgec.org

http://sosyalmekan.wordpress.com/2008/12/19/isiktan-daha-hizli-bir-turk/

http://sosyalmekan.wordpress.com/2008/12/16/onlar-artik-heryerdeler/

http://www.ozurbekliyorum.com/

bundan 7-8 sene önce bir internet kafede çalışırken her akşam gider VCD kiralardık, o zamanlar 56K bağlantı ile film indirmek, hadi yeltensen bile indirilecek film bulmak ne mümkün… işte öyle akşamlardan birinde, rastgele film seçmeye başlamıştık, çünkü hoşumuza giden tüm filmleri kiralamış ve izlemiştik… işte Pitch Black | Derin Karanlık da o filmler arasındaydı… kafedeki en arka bilgisayara geçip filmi taktık ve izlemeye koyulduk… başlangıcında hemen kalitesiz ve bir o kadar da saçma olacağı düşüncesine kapıldım, bir bilim kurgu filminde aradığım görselliği bulamamıştım ilk başlarda.. taki konusu sarmaya başlayana kadar… kısaca değinirsek eğer, mahkum taşıyan bir uzay gemisinde başlıyor olay. hapisane olarak kullanılan bir gezegene ulaşmaya çalışırken yolda bir göktaşı fırtınasına yakalanıyorlar ve yakınlardaki bir gezegene acil iniş yapıyorlar (gezegen de nedense yaşama elverişli çıkıyor) kötü bir inişin ardından, kurtulmanın yollarını arayan müreddebat ve mahkumlar, birlikte çalışarak o gezegende hayatta kalma ve kurtulma savaşı veriyorlar…

hikayemiz; ikinci dünya savaşı sırasında nazilerin geliştirdiği bir çeşit sırt roketinin, gösteri pilotluğu yapan Cliff Secord’un eline geçmesiyle başlıyor. 1991 yapımı filmin yönetmeni Joe Johnston, başrollerini ise Bill Campbell ve Jennifer Connelly paylaşıyorlar… 30’lu ve 40’lı yılların kült bilim-kurgu magazininden beyaz perdeye aktarılan ve ülkemizde roket adam ismiyle sinema ve tv’ler de gösterilen film bence hakettiği ilgiyi görememiş eğlenceli bir yapım. zamanı için oldukça güzel görsel efektlere sahip olan the rockeeter, hızlı ve sıkmayan bir tempoda ilerliyor.

biraz geleceğin dünyası biraz da daima genç gibi filmlerin havasında, ancak rokeeter muhtemelen bu iki filme ilham olmuştur ki hepsinden eski bir yapım. izlenmeli,izletilmeli,saklanmalı… fragman

ülkemiz tv ve sinemalarında daima genç ismiyle gösterilen 1992 yapımı forever young, lost sayesinde ismini en ücra köşelere kadar duyurmayı başaran J.J. Abrams tarafından yazıldı ve Steve Miner tarafından yönetildi. başrollerini Mel Gibson ve Jamie Lee Curtis’in paylaştığı film, değişik bir tür, hatta bilim-romantik diye de isimlendirebileceğimiz bir serüven. oldukça beğendiğim bu duygu yüklü hikayenin konusu kısaca şöyle:

http://tr.wikipedia.org/wiki/Şeytan_İbrahim_Paşa

http://sosyalmekan.wordpress.com/2008/11/25/karadeniz-kemence-elektro-gitar/

insanı insana anlatan bir robot filmi daha, tv’lerimiz de zaten bir çok kere gösterilmiş olan Bicentennial Man bence türünün en güzel örneklerinden. izlememiş olanlar için kısaca konusuna değinmek gerekirse film; “hatalı” üretilmiş bir insanımsı robotun gelişimi ve kendini arayışını resmediyor önce. özgürlük ve aile kavramlarının yanı sıra “yaşam”ın aslında ne olduğunu, var olmanın ne demek olabileceğini bize “aşk” diliyle de anlatmaya çabalıyor. bizi biz yapan özelliklere vurgular yapan film spielberg’in yönettiği artificial intelligence gibi acıklı olmasa da oldukça yüklü duygular barındırıyor…

başrollerinde: Robin Williams ( robot, Andrew Martin )
Sam Neill ve Embeth Davidt ‘in oynadığı film’in yönetmeni Chris Columbus. gösterime girdiği yıl sinemalarımızda da oynayan bu 1999 yapımı film bence koleksiyonluk bir eser. hikayesini Asimov’un aynı adlı öyküsünden alan film de son sahne oldukça dokunaklı, hele ” yakında görüşürüz ” sözü bir sahneye nasıl dehşet bir anlam yükleyebilir muhakkak görülmeli! gerçi ilginç anlatımlarla bezeli, sıkmayan ve süprizlerle dolu sahneleri de cabası… trailer

içinde eskilerden kalma 10 mumluk ampül varmış gibi görünen saydam küp dekoratif aydınlatma aparatı, şık ve ilginç bir zamazingo.gerçi aparatın çalışma sistemi daha bir ilginç, gündüz ışığı “depoluyor” gece “salıveriyor” 🙂 pil vs kullanmıyor haliyle…