bildirgec.org

daha denemedim ama http://www.geoshell.com/ adresinden windows arayuzu degistirilebilir. linux kullananlar bilirler; kde ve gnome arasinda tercih yapma sansi vardir linux dagitimlarinda. ubuntu ile ilgili birseyler ararken buluverdim geosheli. (klavyemi hala turkceye ceviremedigimden dolayi, karakter sorunlari yasiyorum, affiniza siginirim.)

http://www.sparknotes.com/ her telden içeriğin bulunabildiği bir site. ödev, tez konuları, testler vs vs.. denemeye değer.

stereotip bir başlangıç yaparak, yazdığım bu yazının okunmamasını talep ediyorum. evet, yazdığım bu yazının okunması sizin zamanınızdan çalmaktan başka bir şey olmayacağı, sonrasında bana uzun uzun söveceğiniz için hem sizin hem kendi iyiliğim için. ama yine de okuyacak birilerinin olacağından eminim. deliler üzerine araştıran biri, canı çok sıkılan biri istemeden de olsa derdime ortak olacak. herkesin ortasında bağıra çağıra anlatmak isterdim derdimi. bir meydanın ortasında neyin yanlış neyin dğru olduğunu anlatmak isterdim insanlara kendimce. ama yapamam ki. en güzeli bu. sağolasın internet …. hayatta olan her şey birden ‘aniden’ oluyor sanırım . şairin dediğine benzer şekilde.. ‘aşk birdenbire’ birçok şeyin başlangıcı gibi birçok şeyin bitişi de birdenbire oluyor sanırım. (farklı yorumlar elbette olabilir) o kış günü o kadar değer verdiğim o 84 yaşındaki çınar gitti. o kış günü yıllarca kaçtığım gerçeklerle yüzleştim. anlatamıyorum. gidiyorum. uykumu istiyorum. 2 aydır uyumadım neredeyse hayır uyumadım nexus. uyuyamadığım için yoktum. yoruldum düşünmekten.

duyguları anlatması ne kadar zor bir şey. üzgün olduğunuzu nasıl anlatırsınız? ya da neşeli olduğunzu. bunun abidin dino ve mutluluğun resmi ile pek alakası yok maalesef. karnınıza ağrılar girmesine benzer kimi duygular, kimi hisler, bir diğeri ise ayağınızın yerden kesilmesine benzer… ama anlatması hep zordur, tam olarak tanımlayabilmek ise imkansız. hatta karşınızdaki, sizin hissettiğiniz duyguyu daha önce hissetmediyse, anlattıklarınız sadece karşınızdakinin canını sıkar. kimi anlar vardır, birden fazla duyguyu aynı anda yaşarsınız. sevgili ile beraber olmanın mutluluğu, bir yandan da kaydebilecek olmanın korkusu, hatta duruma göre toplumun tepkileri [eşcinsel bir ilişki ya da kan davalı olduğunuz sülaleden birini sevmek gibi]… bütün bu düşüncelerle duygularınız çok ama çok çeşitli ve karışık olabilir. iyi de zaten bir duyguyu anlatabilmek, bizim için yeterince büyük bir uğraşken bu kadar karışık bir durum nasıl ifade edilir? kaç kelimeydi günümüz türkiye’sinde konuşan insanın kelime sayısı? 100? 200? hatırlamıyorum. benim de acınası bir miktar kullandığım kesin. bu kadar az kelime kullanarak nasıl anlatırım size içinde bulunduğum durumu? anlatamam . neredesiniz kelimelerim? bildiğim ihtiyacım kelimelerim? ya da bilmediğim ve öğrenmemin şart olduğu kelimeleR? oysa ne kadar çok isterdim söylediklerimle hissettiklerim aynı , en azından aynı olmasını. siz en iyisi hayal gücünüze güvenin. zaten benim de buna güvenmekten başka şansım yok.

okunası ve ucuz.
yeniden bizi adam edecek şeylere ihtiyaç var sanki?

bugün ben ben değilim bugün ben gerçek ben olmaya karar verdim ve… bugün ben gerçekten ben olduğum için ölmeliyim yeniden hücreme hapsedilmeden önce.| eski defterlerdekileri dökmelere karıştırmaya devam. kimlik bunalımı kokan dizelermiş. kim ne yapmış bana da bu kadar içlenmişim? hatırladım şimdi neler hissettiğimi. iyi olmaktan sıkılmıştım. evet, iyi olmaktan. göreceli de olsa kendimce “iyi” adamdım. başkalarının iyiliği ve mutluluğuydu birinci planda olan, kişisel mutluluklarım değil. başkaları mutlu olsun da, ben de mutlu olurum, ya da aman onun dediği olsun, olmadı mı : aman o incinmesin… başkaları için yaşarken artık kendim için yaşamadığı düşünür olmuşum belli ki, sadece rol yapan biri olmuşum.. [neden geçmişim hakkında sanki ben değil de başkasının geçmişi gibi konuşuyorum? unutmak istiyorum da ondan!] ben, ben değilim artık [breh, breh breh!..] bilincimin,varlığımın yeniden farkına varmış olmalıyım bu satırları yazarken.. gidip yatayım ben en iyisi.. eskiye rağbet olsa, bit pazarına… gidip bir dünya yaratayım uyumadan [hayalimde] benimle beraber, ben’lerimin kardeş olduğu… {fikir için teşekkür ederim}

gurbette omrum gececek, bir daracik yerim de yok.. oturup derdim dokecek, bir vefali yarim de yok… dünya diyorlar ki fani, toprak alır şirin canı… hastalandim ilac hani, bir aci su veren de yok…

memleketi olmayan, gurbetteki insanın derdini anlatan dizeler bunlar. [bir anonim halk türküsüne aitler.](memleket neresidir sorusu ise fazlasıyla tartışmaya açıktır, yazıda mümkün olduğunca irdelenecektir.) memleket, ait olduğumuz yerdir, doyduğumuz yerdir, gönülden bağlı olduğu yerdir. peki bir devlet memurunun çocuğunun memleketi hangi ölçütlere dayanılarak belirlenebilir?

pencerenin pervazında kahvemi içiyorum boğaz manzarası yapan lapa lapa karla harika görünüyor, ama bir şeyler ters; biliyorum. huzursuz yeniden dönüyorum kitabıma. satırlar satırları kovalıyor: ben ölüyorum. roman kahramanıyım çünkü ben, ya da hayatım roman bir bilmece, bir paradoks. ruhumu satıyorum, şeytan bile almıyor… cennetse bana göre değil, kapısından dönüyorum tüm çağrılara rağmen. güdümsüz kalıyorum ortada.

son.

çok önceleri çiziktirdiğim birkaç kelime. ama şu an içinde bulunduğum duruma tercüman. o zaman da aynı hislere mi sahiptim. kimbilir? ölünce nereye giderim sizce? ben dante’nin cehennemine gitmek isterdim. siz nereye gideceksiniz? düşündünüz mü? şimdiden rezervasyon yaptırmak gerekebilir bence!

aklıma geldi, ben aşka geldim [hala uyumadım] seyredilesi filmlerden bahsedelim istedim,[hep bir şeyler isterim] hazır son blog’umuzu da filmlerden yola çıkarak yazmışken. seyredilmezse olmaz filmler vardır herkes için bunları yazalım, izleyemediklerimiz varsa öğrenelim, bilelim, hatırlayalım. gereken önlemleri alıp seyretmek için gereğini arz edelim; olmadı sinema salonlarında arz-ı endam boy gösterelim. 1.scar face 2.fight club 3.red thin line [türkçesi neydi?] 4.lost highway 5.brave heart … .. .

gereken bilgiler ve filmler indirebilmek için: 1 2 3 4

uyumak için hep önerilen yollardan biridir koyun saymak. işte uyumadan geçen ikinci gecenin kağıttaki izleri. koyunları saymaksa hiç işe yaramadı. belki de yoktu koyunlar, koyunların varlığı benim orada olmam kadar şaibeli. [terelelli]

koyunlarımın üzerinde saklıydı düşlerim
koyunlarımı çaldılar benim
ben uyumayayım diye
ne masal ne ninni isterim uyumak için
koyunlarımı geri verin…

(*koyun sayarak uyuyamayanlara…)

not: sayılacak şeyler aradım ben de gece boyunca. şiir’e benzeyen birkaç dize çiziktirmek yetmedi bana. sonra da buraya bunları yazmaya karar verdim. bir sonraki uykusuz gecemde yazılacak ahkamlardaki harfleri sayarak uyumayı denerim belki de.