sevgili günlük,
çok garip gelecek, ama sanırım üstüme kuma getirdiler…
kovulmamın yakınlaştığı hissini taşıyorum. sabah sabah, beim hemen yan masamda, ben yaşlarda, bana benzeyen ama daha “adam gibi” görünümlü, bir adam, oturuyordu.
ilk anda uyku sersemiliği ile karşımda kendi kendimi görüyorum sandım. Sonra ayna bulunmadığını anladığımda, oturanın ben değil, bana küçümseyerek bakan bir başka adam olduğunu anladım.
İş görüşemesine gelmiş ki, şirketin yeni elemana ihtiyacı pek yok. Görüştüler, gitti adam.
