Kişilerin doğruları kendini bağlar diye bir söz vardır. Geçende bir işimi görmek için resmi kurumlardan birine uğradığımda oradaki memurun yüzüme söylediği bir laftı bu. Nekadar doğru olduğunu şimdi daha da iyi anlıyorum . niye mi? İşte sebebleri aşağıda yazıyorum.
Her insan doğar ve büyür. Onunla beraber fikirleri de büyür ve gelişir. İşte insanın kendini bağladığı doğruları sadece bu bölümde oluşuyor. diyebiliriz.
Kilit açıldı, kül dağıldı.
Üç gölge vardı, birbirinden silik. Onlar da karıştılar diğerlerinin arasına.
İki öksürük, bir çizik. Üç sigara yandı birbirinden habersiz ve atıldılar dünyaya. Dökecekleri gözyaşları vardı birbirlerinin gözlerine.
Ama olmadı, kimse ağlamadı sonra, sigaralar içilip bir kenara atıldı.
Bir tek, ay ağladı sonuna kadar; sessizlik denizine. Ay ağlar mı dediler, görmeyenler bilmeyenler. Bilmezler tabi dedim.
Bulutlar girdi araya; görmediler.
Bir deli vardı yanımda, kalbi atıyordu. Kalbi rüyasında durduğunu görüyordu. Sen misin dedim aradığım serseri?
Hayır dedi, bu duran senin kalbin.
